مباهله چه روزی است؟؟؟
در آغاز طلوع اسلام، نجران تنها منطقه مسيحي نشين حجاز بود که به عللي از بت پرستي دست کشيده، به آئين مسيح گرويده بودند. رسول اکرم (ص) به موازات مکاتبه با سران دولتهاي جهان و مراکز مذهبي، به منظور دعوت نجرانيان به اسلام ن
در آغاز طلوع اسلام، نجران تنها منطقه مسيحي نشين حجاز بود که به عللي از بت پرستي دست کشيده، به آئين مسيح گرويده بودند. رسول اکرم (ص) به موازات مکاتبه با سران دولتهاي جهان و مراکز مذهبي، به منظور دعوت نجرانيان به اسلام ن
يز، نامه اي به اسقف آن شهر نوشت. نمايندگان پيامبر وارد نجران شده و نامه پيامبر (ص) را به اسقف نجران دادند
اسقف پس از قرائت نامه براي تصميم گيري؛ شورايي مرکب از شخصيتهاي بارز مذهبي و غير مذهبي تشکيل داد. يکي از افراد طرف مشورت «شرجيل» بود که به عقل و درايت و کارداني معروفيت داشت. وي گفت: ما مکرر از پيشوايان مذهبي خود شنيده ايم که روزي منصب نبوت از نسل اسحاق به فرزندان اسماعيل انتقال خواهد يافت و هيچ بعيد نيست محمد، که از اولاد اسماعيل است، همان پيغمبر موعود باشد. بعد از سخنان شرجيل، شورا نظر داد که گروهي به عنوان هيئت نمايندگي نجران به مدينه برود تا از نزديک با محمد (ص) تماس گرفته و دلايل نبوت او را مورد بررسي قرار دهد. بدين ترتيب، هيئتي مرکب از شصت نفر بسوي مدينه رهسپار شدند که در رأس آنها «ابوحارثه بن علقمه» حاکم نجران و دو پيشواي مذهبي ديگر به نامهاي، عبدالمسيح و ايهم قرار داشت.
نجرانيان طي جلساتي که با پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلم داشتند با آن حضرت به بحث و مناظره پرداختند و مسائلى چند از آن حضرت پرسيدند .
از آن حضرت پرسيدند نظر شما درباره بزرگ ما حضرت مسيح چيست ؟ پيغمبر فرمود : او بنده خدا بود كه او را برگزيد و بهخود مخصوص گردانيد .
پرسيدند : آيا براى او پدرى سراغ دارى كه از او به وجود آمده باشد ؟ حضرت فرمود : وجود او به سبب زناشويى نبوده تا پدرى داشته باشد .
پرسيدند پس چگونه مىگويى كه او بنده آفريده شده خدا بود با اين كه تو تاكنون بنده آفريده شدهاى نديدهاى جز اين كه از راه زناشوئى به وجود آمده و داراى پدر مىباشد ؟
اينجا بود كه خداوند پاسخ آنها را داد و آياتى از سوره آلعمران بر پيغمبر نازل شد كه « ان مثل عيسى عندالله كمثل آدم خلقه من تراب ثم قال له كن فيكون * الحق من ربك فلا تكن من الممترين * فمن حاجك... على الكاذبين » پس پيغمبر خدا آنان را به مباهله دعوت كرد و فرمود كه خداوند به من خبر داد كه پس از مباهله هر كسى كه بر باطل است عذاب بر او نازل خواهد شد و بدين وسيله حق از باطل جدا خواهد شد.
و عليرغم دلائل قوي و محکمي که پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلم ارائه مي فرمود، آنها همچنان به حقانيت آئين و اعتقادات خود پافشاري مي کردند.
اين امر سبب شد تا پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلم بر اساس حکم پروردگار متعال، آنان را به مباهله دعوت نمايد، که طرفين در پيشگاه خداوند لب به نفرين بگشايند و هر کدام که بر حق نيستند و دروغ مي گويند، به عذاب الهي گرفتار شوند. نصاري پذيرفتند و اجراي آن را به روز بعد موکول کردند.
بامداد روز بعد، اجتماعي عظيم از مردم مدينه در بيرون شهر ديده مي شد و گروهي بي شمار براي تماشاي مباهله گرد آمده بودند. در آن حال مشاهده کردند که پيغمبر اکرم (ص) در حالي که کودکي را در آغوش داشته و دست کودک ديگري را در دست دارد بهمراه بانو و مردي که پشت سر ايشان حرکت مي کردند، از راه رسيدند و محلي را براي مباهله در نظر گرفتند.
مسيحيان که از دور ناظر ورود رسول اکرم (ص) بودند، بر خلاف انتظار خود ديدند که آن حضرت با جمعيت و ازدحام نيامده و فقط يک مرد و يک زن و دو پسر با خود آورده است .
پرسيدند که همراهان پيغمبر با او چه نسبتي دارند؟ گفته شد: که اينان محبوب ترين مردم نزد رسول اکرم هستند. يکي فاطمه دختر او و ديگري علي داماد و پسر عمش و آن دو پسر، فرزندان دختر او، حسن و حسين مي باشند. اسقف اعظم نصراني که متحير شده بود، خطاب به جمعيت نصاري گفت: بنگريد که محمد چگونه با اطمينان تمام و ايمان راسخ به ميدان آمده و بهترين عزيزان خود را براي اجراي مباهله به همراه آورده است! به خدا سوگند اگر او را در اين امر ترديد و يا خوفي داشت، هرگز عزيزان خود را انتخاب نمي کرد. مردم، من در چهره آنان معنويت و روحانيتي مي يابم که اگر از خدا درخواست کنند، کوه ها را از جاي خود حرکت خواهند داد. پس از مباهله با آنان بر حذر باشيد که عذاب و بلا دامن ما را خواهد گرفت. به دنبال آن، پيامي به رسول اکرم (ص) فرستادند که از مباهله درگذر و تو خودت در ميان ما حکم باش و کار را با مصالحه خاتمه بده.
مسيحيان نجراني وقتي حقانيت رسول را مشاهده کردند ، از مباهله خودداري کرده و به مصالحه راضي شدند.
اسقف پس از قرائت نامه براي تصميم گيري؛ شورايي مرکب از شخصيتهاي بارز مذهبي و غير مذهبي تشکيل داد. يکي از افراد طرف مشورت «شرجيل» بود که به عقل و درايت و کارداني معروفيت داشت. وي گفت: ما مکرر از پيشوايان مذهبي خود شنيده ايم که روزي منصب نبوت از نسل اسحاق به فرزندان اسماعيل انتقال خواهد يافت و هيچ بعيد نيست محمد، که از اولاد اسماعيل است، همان پيغمبر موعود باشد. بعد از سخنان شرجيل، شورا نظر داد که گروهي به عنوان هيئت نمايندگي نجران به مدينه برود تا از نزديک با محمد (ص) تماس گرفته و دلايل نبوت او را مورد بررسي قرار دهد. بدين ترتيب، هيئتي مرکب از شصت نفر بسوي مدينه رهسپار شدند که در رأس آنها «ابوحارثه بن علقمه» حاکم نجران و دو پيشواي مذهبي ديگر به نامهاي، عبدالمسيح و ايهم قرار داشت.
نجرانيان طي جلساتي که با پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلم داشتند با آن حضرت به بحث و مناظره پرداختند و مسائلى چند از آن حضرت پرسيدند .
از آن حضرت پرسيدند نظر شما درباره بزرگ ما حضرت مسيح چيست ؟ پيغمبر فرمود : او بنده خدا بود كه او را برگزيد و بهخود مخصوص گردانيد .
پرسيدند : آيا براى او پدرى سراغ دارى كه از او به وجود آمده باشد ؟ حضرت فرمود : وجود او به سبب زناشويى نبوده تا پدرى داشته باشد .
پرسيدند پس چگونه مىگويى كه او بنده آفريده شده خدا بود با اين كه تو تاكنون بنده آفريده شدهاى نديدهاى جز اين كه از راه زناشوئى به وجود آمده و داراى پدر مىباشد ؟
اينجا بود كه خداوند پاسخ آنها را داد و آياتى از سوره آلعمران بر پيغمبر نازل شد كه « ان مثل عيسى عندالله كمثل آدم خلقه من تراب ثم قال له كن فيكون * الحق من ربك فلا تكن من الممترين * فمن حاجك... على الكاذبين » پس پيغمبر خدا آنان را به مباهله دعوت كرد و فرمود كه خداوند به من خبر داد كه پس از مباهله هر كسى كه بر باطل است عذاب بر او نازل خواهد شد و بدين وسيله حق از باطل جدا خواهد شد.
و عليرغم دلائل قوي و محکمي که پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلم ارائه مي فرمود، آنها همچنان به حقانيت آئين و اعتقادات خود پافشاري مي کردند.
اين امر سبب شد تا پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلم بر اساس حکم پروردگار متعال، آنان را به مباهله دعوت نمايد، که طرفين در پيشگاه خداوند لب به نفرين بگشايند و هر کدام که بر حق نيستند و دروغ مي گويند، به عذاب الهي گرفتار شوند. نصاري پذيرفتند و اجراي آن را به روز بعد موکول کردند.
بامداد روز بعد، اجتماعي عظيم از مردم مدينه در بيرون شهر ديده مي شد و گروهي بي شمار براي تماشاي مباهله گرد آمده بودند. در آن حال مشاهده کردند که پيغمبر اکرم (ص) در حالي که کودکي را در آغوش داشته و دست کودک ديگري را در دست دارد بهمراه بانو و مردي که پشت سر ايشان حرکت مي کردند، از راه رسيدند و محلي را براي مباهله در نظر گرفتند.
مسيحيان که از دور ناظر ورود رسول اکرم (ص) بودند، بر خلاف انتظار خود ديدند که آن حضرت با جمعيت و ازدحام نيامده و فقط يک مرد و يک زن و دو پسر با خود آورده است .
پرسيدند که همراهان پيغمبر با او چه نسبتي دارند؟ گفته شد: که اينان محبوب ترين مردم نزد رسول اکرم هستند. يکي فاطمه دختر او و ديگري علي داماد و پسر عمش و آن دو پسر، فرزندان دختر او، حسن و حسين مي باشند. اسقف اعظم نصراني که متحير شده بود، خطاب به جمعيت نصاري گفت: بنگريد که محمد چگونه با اطمينان تمام و ايمان راسخ به ميدان آمده و بهترين عزيزان خود را براي اجراي مباهله به همراه آورده است! به خدا سوگند اگر او را در اين امر ترديد و يا خوفي داشت، هرگز عزيزان خود را انتخاب نمي کرد. مردم، من در چهره آنان معنويت و روحانيتي مي يابم که اگر از خدا درخواست کنند، کوه ها را از جاي خود حرکت خواهند داد. پس از مباهله با آنان بر حذر باشيد که عذاب و بلا دامن ما را خواهد گرفت. به دنبال آن، پيامي به رسول اکرم (ص) فرستادند که از مباهله درگذر و تو خودت در ميان ما حکم باش و کار را با مصالحه خاتمه بده.
مسيحيان نجراني وقتي حقانيت رسول را مشاهده کردند ، از مباهله خودداري کرده و به مصالحه راضي شدند.